اثرات فلزات سنگین بر سلامتی انسان

فلزات سنگین به عنوان فلز با عدد اتمی بزرگتر از 20 و حداقل چگالی پنج برابر آب دارند و بالقوه سمی هستند.

برای کسب اطلاعات بیشتر و دریافت خدمات با ما تماس بگیرید.

اثرات فلزات سنگین

1-تاثیر مثبت  فلزات سنگین

بعضی از فلزات سنگین عملکردهای فیزیولوژی و بیوشیمیایی بسیار مهمی در سیستم‌های بیولوژیکی دارند و کمبود یا اضافی آن‌ها میتواند به اختلال در متابولیسم و در نتیجه بیماری‌هایی منجر گردد از جمله این فلزات ضروری میتوان به منگنز، آهن، روی، مس و سلنیوم اشاره کرد که این عناصر جز ریزمغذی های گیاهان نیز هستند و برای رشد و مقامت در برابر تنش و همچنین برای بیوسنتز و عملکرد بیومولکول های مختلف مثل کربوهیدرات، کلروفیل، اسیدهای نوکلئیک، مواد شیمیایی رشد و متابولیست های ثانویه ضروری هستند.

بیشتربدانید:محدودیت های دستگاه جذب اتمی-روش کار دستگاه جذب اتمی

2-تاثیر منفی فلزات سنگین

برخی از فلزات سنگین همچون آرسنیک، کبالت، نیکل، آنتیموان، وانادیوم و جیوه سبب ایجاد سرطان، جهش های ژنی، حساسیت  و اختلال در سیستم غدد درون ریز می شوند.

ازجمله اثرات دیگر فلزات سنگین بر روی بدن می توان به ایجاد اختلال در ریتم قلب، سیستم ایمنی اشاره کرد. اختلالات عصبی (پارکینسون، آلزایمر، افسردگی، اسکیزوفرنی) انواع سرطان ها، فقر مواد مغذی، بر هم خوردن تعادل هورمون ها، چاقی، سقط جنین، اختلالات تنفسی و قلبی-عروقی، آسیب به کبد، کلیه‌ها و مغز، آلرژی و آسم، اختلالات غدد درون ریز، عفونت‌های ویروسی مزمن، کاهش آستانه تحمل بدن، اختلال در عملکرد آنزیم ها، تغییر در سوخت و ساز، ناباروری، کم خونی، خستگی، تهوع و استفراغ، سردرد و سرگیجه، تحریک پذیری، تضعیف سیستم ایمنی بدن، تخریب ژن ها، پیری زودرس، اختلالات پوستی، کاهش حافظه، بی اشتهایی، التهاب مفاصل، ریزش مو، پوکی استخوان، بی خوابی و مرگ از دیگر اثرات این آلاینده ها می‌باشند.

ایراد اصلی فلزات سنگین این است که در بدن متابولیزه نمی‌گردند و پس از ورود به بدن دفع نشده و در بافت های بدن انباشته میشوند. و رشد و گسترش عفونت های ویروسی، باکتریایی و قارچی را نیز افزایش می‌دهند.همچنین در بافت‌های عروق، عضلات، استخوان و مفاصل رسوب میکنند چه کمبود و چه مقدار بیش از حد یک فلز سنگین ضروری منجر به بیماری و یا شرایط غیر طبیعی می‌شود.

فلزات سنگین خطرناک مرتبط با محیط زیست شامل کروم، نیکل، مس، روی، کادمیوم، سرب، جیوه و آرسنیک میباشند که حتی در غلظت ppb سمی هستند و سمیت آن‌ها به دوز، مسیر در معرض قرار گرفتن گونه‌های شیمیایی، سن، جنسیت، ژنتیک و وضعیت تغذیه‌ای افراد در معرض بستگی دارد.