پانسمان اولیه­ ی زخم (primary wound dressing)

استانداردها INSO 21495-1 و BS EN 13726-1

اغلب پانسمان­های زخم برای حذف مایع اضافی زخم (اگزودا) از مجاورت زخم استفاده می­شود. این استانداردها شامل یک سری روش­های آزمون است که میزان جذب، ظرفیت انتقال مایع و ویژگی­های پراکندگی را در پانسمان ارزیابی می­کند:

بخش 2.3 ظرفیت جذب متورم شدن آزاد

در این روش پانسمان­های از نوع فیبر مانند آلژینات­ها، به ابعاد مشخص برش خورده و توزین می­شوند. سپس در اگزودای مصنوعی در دمای 37 درجه سانتیگراد انکوبه می­گردند. جذب تورم آزاد پس از 30 دقیقه غوطه­وری محاسبه می­شود.  

 

بخش 3.3 ظرفیت کنترل مایع

در این آزمون پانسمان­ها برش داده شده و روی Paddington cup قرار می­گیرند. پس از افزودن اگزودای مصنوعی، ظرف آب­بندی می­شود. ظرف از قبل وزن شده و سپس در دمای 37 درجه سانتیگراد انکوبه می­گردد. پس از 24 یا 48 ساعت، ظرف مجدداً توزین می­شود تا اگزودا از دست رفته از طریق انتقال بخار رطوبت محاسبه شود. سپس درب ظرف برداشته شده و باقیمانده ترشحات تخلیه می­گردد. با توزین مجدد ظرف، جرم اگزودای جذب شده توسط پانسمان زخم محاسبه می­شود.

بخش 4.3 جذب مایع توسط پانسمان­های هیدروژل بی­شکل

هیدروژل­های آمورف به گونه­ای طراحی شده­اند که بسته به محیط زخم، مایع را جذب یا واجذب کنند. این آزمون توانایی هیدروژل را برای جذب یا وا جذب اگزودا هنگام انکوبه شدن در محیط نسبتاً خشک (ژلاتین) و مرطوب (آگار) اندازه­گیری می­نماید.

بخش 5.3 خصوصیات ژله­ای شدن

این آزمون به منظور تمایز بین پانسمان­های فیبر ژل شونده سریع و آهسته در حضور اگزودای اضافی طراحی شده است. تشکیل ژل بین پانسمان و ترشح زخم می­تواند چسبندگی به زخم را کاهش داده و به ایجاد یک محیط مرطوب کمک کند.

نمونه­ای از پانسمان رنده شده و به مدت مشخص در اگزودای مصنوعی قرار می­گیرد. سپس محلول از طریق یک سری فیلتراسیون پردازش شده و باقیمانده نهایی برای وجود ژل بررسی می­گردد.

 

بخش 6.3 خواص از هم پاشیدگی الیاف

محتویات ارلن حاوی اگزودای مصنوعی و پانسمان به صورت چشمی ارزیابی می­شود که آیا پانسمان از هم پاشیده شده (جداسازی الیاف از هم) یا به صورت از هم پاشیده نشده (دست نخورده ماندن ساختار پارچ اصلی) باقی مانده است.

بخش 7.3 حلالیت / از هم پاشیدگی پانسمان­های هیدروژل

در این آزمون هیدروژل درون یک ارلن درب­دار حاوی اگزودای مصنوعی قرار داده شده و به مدت زمان مشخصی تکان داده می­شود تا پانسمان پراکنده شده یا انحلال یابد. سپس مجموعه به مدت 2 ساعت استراحت داده شده و در ادامه ارزیابی انحلال یا از هم پاشیدگی پانسمان انجام می­گردد.

استاندارد INSO 21495-2 و BS EN 13726-2 (MVTR)

بخش 2.3 نرخ انتقال بخار مرطوب پانسمان­های فیلم قابل نفوذ

بخش 3.3 نرخ انتقال بخار مرطوب پانسمان زخم ضد آب در تماس با مایع

پانسمان­ها برش داده شده و روی Paddington cup قرار می­گیرند. اگزودای مصنوعی به آن افزوده شده و یک درب برای تشکیل یک سیستم بسته اعمال می­شود. ظرف از قبل وزن شده و سپس در دمای 37 درجه سانتیگراد انکوبه می­گردد. پس از 4 تا 24 ساعت انکوباسیون، بسته به روش آزمون، مجدداً توزین شده تا اگزودای از دست رفته از طریق انتقال بخار رطوبت محاسبه شود.

استاندارد INSO 21495-3 و BS EN 13726-3 (ضد آب بودن)

در این آزمون پانسما­ن­ها برش داده شده و روی یک سل آزمون حاوی آب دیونیزه قرار می­گیرند تا سطح بیرونی آن با آب در تماس باشد. کاغذ صافی روی سطح لایه تماس زخم پانسمان قرار گرفته و فشار هیدرواستاتیک mm 500 به مدت مشخص روی سل اعمال می­شود. سپس کاغذ صافی از نظر نفوذ آب از طریق پانسمان زخم ارزیابی می­گردد.

 

• مقالات بیشتر:
• تست اندوتوکسین چیست
• عملکرد اندوتوکسین
• اندوتوکسین و اگزوتوکسین چیست
• روش مستقیم برای آزمایش بار زیستی

استاندارد INSO 21495-4 و BS EN 13726-4 (قابلیت شکل پذیری)

پانسمان­هایی که در اطراف مفاصل یا سایر نواحی که در معرض حرکت هستند، قرار می­گیرند، باید تا حدی بدون ایجاد فشار زیاد، با نیروهای برشی که می­تواند باعث آسیب پوستی شوند، سازگار شوند.

در این روش پانسمان‌ها برش داده شده و طول L₁ روی آن علامت­گذاری می­شود. افزایش طول 20% به نمونه‌ها اعمال شده و حداکثر بار ثبت می‌شود. نمونه به مدت مشخص در این شرایط نگه داشته شده، سپس علامت­گذاری روی نمونه مجدداً اندازه­گیری شده و L₂ ثبت می­گردد. با استفاده از طول اولیه و ثانویه و مقدار حداکثر بار، ازدیاد طول دائمی و قابلیت کشش پانسمان محاسبه می­شود.